پونه های وحشی (مهدی قیصری)

سلام

الان چند روزیه این وبلاگ و راه انداختم .چقدر هم سوژه توی زهنمه ولی نمی تونم بنویسم.حتی رمز وبلاگ هم یادم رفته بود.ده تا رمز بیشتر آزمایش کردم تا تونستم وارد بشم.همیشه فکر می کنم هر آدمی توانایی انجام کارهایی رو داره که دیگران ندارن به دها وبلاگ سر زدم هرکی یه چیزی مینویسه یکی  طنز یکی یادداشتهای روزانه یکی شعر.نمی دونم چی می خام بنویسم ویندوزم همه چی بالا می یاره جز اون چیزی رو که میخوام یه جورایی دارم هنگ می کنم خدایا کمک کن کمک!!!

کلمات کلیدی :

سلام

میبنی چقدر خسته ام بهم حق بده امروز از زمانی که تو رفتی  شاید بیست سال می گذره  مگه چن سالت بود به زور داوزده سیزده سالت می شد روی پنجه پا راه می رفتی که بزرگ معلوم بشی.ای دل!!می دونستی چقدر آدمایی هستن که بعد از رفتن شماها  الان ادعای مرد بودنش میشه. انشاءاله ماشا اله گفتنشان هم که شاید گوش فلک را هم کر کرده.باور کن دیگه تشخیص خوب بد از هم خیلی شعور می خواد.بهم  حق بده تا یه شاخص داشته باشم به نام جنگ.از تو که دوزدکی فرار کردی رفتی جنگ تا پیرمرد محاسن سفید 80 ساله همگی خوب ترازوی برای مرد بودنه .میدونی خیلی ها که امروز ادعا دارند اصلا اسم جنگ که می اومد می زدند کوچه علی چپ. می دونی این کوچه الان خیابون شده.می دونستی چقده ترافیک داره! می دونستی برای فرزندانشان که الان دوبرابر تو سن دارند تو بهترین قسمت این خیابون  ویلا خریدند...پس یادت باشه، اگه خواستی به هم رزمات نامه بدی  و قول و قرار پشت خاکریز رو یادشون بندازی خیابان شهید علی چپ آدرس خیلی از ما هاست... 

کلمات کلیدی :